Σύνδρομο De Quervain ονομάζεται η τενοντίτιδα του αντίχειρα ή αλλιώς η στενωτική τενοντοελυτρίτιδα. Πρώτη φορά η πάθηση αναφέρθηκε το 1853 από τον Ελβετό ερευνητή – χειρουργό De Quervain, στον οποίο οφείλει το όνομά της.
Σύνδρομο De Quervain : τι είναι
Με τον όρο σύνδρομο De quervain εννοούμε την φλεγμονή των τενόντων και του ελύτρου του πρώτου ραχιαίου διαμερίσματος του καρπού, η οποία προκαλεί έντονο πόνο. Το έλυτρο υφίσταται πάχυνση και οίδημα με αποτέλεσμα να απομένει λιγότερος χώρος στους τένοντες. Συγκεκριμένα οι τένοντες που επηρεάζονται είναι ο μακρός απαγωγός και ο βραχύς εκτείνοντας του αντίχειρα. Κύρια αρμοδιότητα των τενόντων αυτών είναι η απαγωγή και η έκταση του αντίχειρα. Όταν το έλυτρο γίνεται οιδηματώδες οι κινήσεις, για τις οποίες είναι υπεύθυνοι αυτοί οι δύο τένοντες, δυσχεραίνονται.
Σύνδρομο De Quervain : ποιους αφορά
Το σύνδρομο De Quervain αφορά και τα δύο φύλα. Εμφανίζεται όμως συχνότερα στις γυναίκες και ιδίως στις νεαρές μητέρες που κρατούν συνεχώς αγκαλιά το μωρό τους. Για το λόγο αυτό η συγκεκριμένη πάθηση πολλές φορές αναφέρεται και ως mother΄s hand. Η ηλικία εμφάνισης της πάθησης κυμαίνεται μεταξύ 30 και 50 ετών.
Σύνδρομο De Quervain : ποιες ομάδες ανθρώπων είναι πιθανό να επηρεαστούν
Οι ομάδες ανθρώπων που έχουν περισσότερες πιθανότητες να επηρεαστούν από το σύνδρομο De Quervain είναι :
- Οι νεαρές μητέρες
- Οι αθλητές τένις
- Οι επαγγελματίες μουσικοί
- Οι οικοδόμοι
- Οι μόδιστροι -ρες
- Οι σκιέρ
- Όσοι εργάζονται σε ηλεκτρονικό υπολογιστή
- Οι χειριστές μηχανημάτων
- Οι αθλητές γκολφ
- Οι αθλητές μπόουλινγκ
- Οι κομμωτές -τριες
- Γενικότερα όσοι ασκούν χειρωνακτικά επαγγέλματα και επιτελούν επαναλαμβανόμενες κινήσεις καταπονώντας τα δάκτυλα και τον καρπό.
Σύνδρομο De Quervain : ποια είναι η αιτία εμφάνισής του
Η αιτία εμφάνισης του συνδρόμου De Quervain δεν είναι συγκεκριμένη. Συνήθως προκύπτει εξ αιτίας :
- Υπερβολικής καταπόνησης του χεριού λόγω φύσης της εργασίας
- Συνεχών μικροτραυματισμών πχ λόγω αθλητικής δραστηριότητας
- Ύπαρξης ρευματοειδούς αρθρίτιδας
Σύνδρομο De Quervain : ποια είναι τα συμπτώματα που μαρτυρούν την πάθηση
Το πρωταρχικό σύμπτωμα του συνδρόμου De Quervain είναι ο οξύς πόνος, ο οποίος ενδέχεται να εμφανιστεί ξαφνικά ή προοδευτικά. Συνήθως ξεκινά ξαφνικά και αντανακλάται στον αντίχειρα και στο αντιβράχιο. Σε κάποιες περιπτώσεις ο πόνος είναι πιθανό να είναι τόσο ισχυρός ώστε να προκαλεί έγερση από τον ύπνο. Προϊόντος του συνδρόμου ο πόνος γίνεται οξύτερος ιδίως κατά την
την έκταση ή την απαγωγή του αντίχειρα. Άλλα συμπτώματα είναι :
- Η εμφάνιση οιδήματος στην κερκιδική επιφάνεια του καρπού
- Ο κριγμός στην κερκιδική επιφάνεια του αντιβραχίου
- Η δυσκολία στη λαβή των αντικειμένων
- Όξυνση του πόνου κατά την πλάγια σύλληψη και στροφή του αντίχειρα
Σύνδρομο De Quervain : με ποιον τρόπο γίνεται η διάγνωση
Η διάγνωση πραγματοποιείται μέσω της λεπτομερούς καταγραφής του προσωπικού σας ιστορικού και των ευρημάτων της κλινικής εξέτασης. Συγκεκριμένα ο ορθοπεδικός θα ψηλαφίσει το άνω άκρο προκειμένου να διαπιστώσει την παρουσία οιδήματος και να διαπιστώσει εάν αισθάνεσθε πόνο κατά την απαγωγή ή την έκταση του αντίχειρα και του καρπού. Υπάρχουν διάφορα διαγνωστικά tests για να επιβεβαιωθεί η πάθηση. Αυτό που επιλέγεται συνήθως είναι το test Frankelstein. Κατά τη δοκιμασία αυτή ο ορθοπεδικός θα σας ζητήσει να σφίξετε το χέρι σας σε γροθιά, στη συνέχεια να τοποθετήσετε τον αντίχειρα μέσα σε αυτή και να προσπαθήσετε να κάμψετε τον καρπό σας. Εάν αισθανθείτε πόνο τότε πάσχετε από το σύνδρομο De Quervain κατά 95%. Στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν χρειάζεται απεικονιστικός έλεγχος για να επιβεβαιωθεί η πάθηση. Ζητείται μόνο σε ασθενείς που στο παρελθόν είχαν υποστεί κάταγμα στην περιοχή για να αποκλειστεί κάθε άλλο ενδεχόμενο.
Σύνδρομο De Quervain : με ποιον τρόπο θεραπεύεται
Η θεραπεία του συνδρόμου De Quervain έχει ως κύριο στόχο την ανακούφιση του ασθενή από τον πόνο και μπορεί να είναι είτε συντηρητική είτε χειρουργική.
Συντηρητική θεραπεία:
Κατά τα αρχικά στάδια της πάθησης επιλέγεται η συντηρητική αντιμετώπιση του ασθενή, η οποία έγκειται σε :
- Ανάπαυση
- Διακοπή κάθε επιβαρυντικής δραστηριότητας
- Τοπική αγωγή με αντιφλεγμονώδη αλοιφή
- Συστηματική από του στόματος αγωγή με αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη
- Τοποθέτηση ειδικού νάρθηκα ακινητοποίησης του αντίχειρα
- Παγοθεραπεία
- Τοπικές εγχύσεις κορτιζόνης
- Φυσικοθεραπεία
Σύνδρομο De Quervain και φυσικοθεραπεία
Η φυσικοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή να ανακουφιστεί σημαντικά από τον πόνο. Αφού παρέλθει η οξεία φάση του συνδρόμου, κατά την οποία ο ασθενής εφαρμόζει τον νάρθηκα ακινητοποίησης και ακολουθεί συστηματική φαρμακευτική αγωγή με αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη κτλ, μπορεί να ξεκινήσει ένα φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα ώστε να μειωθεί η ένταση του πόνου. Η φυσικοθεραπεία δεν έχει μόνο επικουρικό ρόλο στη συντηρητική αντιμετώπιση καθώς στην περίπτωση που επιλεγεί η χειρουργική οδός βοηθά σημαντικά στην ανάκτηση της λειτουργικότητας του ασθενή και στη γρηγορότερη αποκατάστασή του. Το πρόγραμμα προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες ανάγκες του ασθενή και συνήθως περιλαμβάνει :
- Θεραπευτική μάλαξη
- Κινητοποίηση των αρθρώσεων
- Ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης
- TENS
- Κρυοθεραπεία
Σύνδρομο De Quervain : χειρουργική αντιμετώπιση
Στην περίπτωση που η συντηρητική θεραπεία δεν προσφέρει καμία ανακούφιση στον ασθενή τότε η μοναδική λύση προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο πόνος και να βελτιωθεί η λειτουργικότητα του ασθενή είναι η χειρουργική επέμβαση.
Σύνδρομο De Quervain : η χειρουργική επέμβαση
Η χειρουργική επέμβαση απαλλάσσει οριστικά τον ασθενή από την πάθηση, είναι απολύτως ασφαλής και δε ενέχει τον παραμικρό κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών. Πραγματοποιείται υπό τοπική αναισθησία, διαρκεί περίπου μισή ώρα και δεν απαιτείται η παραμονή του ασθενή στο νοσοκομείο. Ο χειρουργός ανοίγει μια τομή μήκους ελάχιστων εκατοστών και πραγματοποιεί τη διάνοιξη του ελύτρου απελευθερώνοντας τους τένοντες από το περίβλημά τους. Με τον τρόπο αυτό εμποδίζεται η μεταξύ τους τριβή και κατ’ επέκταση η δημιουργία φλεγμονής. Μετά το πέρας του χειρουργείου το χέρι επικαλύπτεται με ειδικό επίδεσμο και τοποθετείται σε ανάρτηση.
Σύνδρομο De Quervain: μετεγχειρητική πορεία
Μετά την επέμβαση ο ασθενής θα χρειαστεί να ακολουθήσει φαρμακευτική αγωγή με αντιβίωση και αντιφλεγμονώδη για 5 ημέρες. Η επιστροφή στις συνήθεις δραστηριότητες πραγματοποιείται άμεσα υπό την προϋπόθεση πως δεν θα καταπονείται το χέρι. Το πότε θα πραγματοποιηθεί η επάνοδος στην εργασία εξαρτάται από το είδος της αν και συνήθως πραγματοποιείται μετά από περίπου 20 ημέρες.